roman her ne kadar güzel olsa da bazı nokalar var göze çarpan:
tolstoy, sanki kendi milletini kötülemek için yazmış bu romanı. şöyle ki:
- bir insan, ülkesi savaş halindeyken savaştan kaçacak kadar gurursuz olur mu? ruslar bunu yapıyor. fransızlar "ver o elindeki toprağı!" dese. bu ruslar "tabii ki mon cher français (sevgili fransızlar)" diyecekler.
-iki rus aralarında rusça konuşmak varken, kendi ülkesinin bağımsızlığını tehdit eden bir ülkenin (fransa) dilini konuşacak kadar soysuzdurlar.
-ülkenin bir kısmında savaş cereyan ederken balolar, zevk-ü sefalar yapacak kadar da alçaktırlar.
-bir kadın, bir erkeği severken başka bir erkeğe aşık olabiliyor ve ardından onu da bırakıp bambaşka bir erkeğe de tutulabiliyor. bir kadını bu kadar basitleşmiş olarak görüyorsunuz.
tüm bunlara bakınca durum böyle. diyeceksiniz ki "bir kitaptan yola çıkarak neden tüm rusları karalıyorsun ki?". ama dostoyevski de bu tarz yazıyor. yani, o dönemin rusya'sını bize sergiliyor. bu yetmez mi?
bir de kitabı okuyunca bizim tanzimat dönemi edebiyatımız aklınıza geliyor. hani, fransa/fransızca sevdasını filan...
