yani herkesinin inanması beklenemez elbette, iman inanç gerektirir kanıt değil,
kanıt yok demek değil bu elbet, yediği yemeği sindirme işine bile müdahalesi olmayan, gece uyurken nefes almak, göz kapakları ile gözü ıslatmak bile unutacağı için kendisine bırakılmamış*, yani daha kendi vücuduna bile hakim olamayan biri bunu göremiyorsa, ya kördür ya da hücrelerinin herbirinin kendisinden daha zeki ve bilinçli küçük varlıklar olduğunu düşünüyordur,
ben muhteşem bir tasarım olduğumuzu düşünüyorum, daha doğrusu biliyorum,
gerçi bu zihniyette insanlar peygamberim (sav) zamanında yokmuydu sanki, örneğin ebu cehil bilmiyormuydu neyin ne olduğunu sanki,
bırak ebu cehili, şeytan bi hakkın bilmiyormuy du?
demem o ki; kanıt isteyenlere ayı ortadan ikiye yarınca bile "büyücü bu" demeyecelerkmiydi?
inanmayan inanmayacak, onlar görevini yapıp şeytandan aldıkları dersle ve vesveselerle allaha karşı savaş verecekler, kendi küçüklüklerini bilmeyerek en büyük günahı işleyecekler,
ama asıl anlamadığım ateistlerin inanmadıkları din ile bu kadar uğraşmaları, yav bırak inanma sen tamam beni ilgilendirmez elbette,
ama nedir bu benim dinime hakaret etme, inanları yoldan çevirme uğraşı, sanırım kafaları karışık, kendilerine inançsızlıklarını isptalamak zorundalar mütemadiyen, ruh halleri çok kötü olsa gerek,
peki ey bu yazdıklarımı okuyan müslüman, sen onlar kadar, allahın dinini yaşamak ve anlatmak için vaktini harcıyormusun?
