9 sene önce 8. sınıftaydım sınıflar arası turnuvada yarı finalde okulun en güçlü takımı ile karşılaşıp, ilk yarı toprak sahada 2-0 öne geçiriyoruz sonra sağanak yağış nedeni ile 2. yarı tatil oluyor. 3 gün sonra halı sahada devam ediyoruz 2. yarıya, ilk 10 dakika sonunda maç 2-2 oluyor. bütün enerjimizle büyük savaş verip maçı 10-4 kazanıyoruz. O yorgunluk ve zafer sarhoşluğu ile eve dönüp sıcak duştan sonra uyuya kalıyorum, bir uyanıyorum dışarıdan sesler geliyor arkadaşlar kapıyı çalıyor beden hocası finali oynatıyormuş arkadaşlar beni çağırıyor, hemen fırlıyorum yerimden koşa koşa sahaya geliyorum takım 4-0 yeniliyor. karşı takım aşık olduğum ve okulun son günlerinde aramızın baya açıldığı eski kız arkadaşımın sınıfı. O da maçı izliyor ve ilk yarı bitiyor. hemen oyuna giriyorum takımda kimsenin mecali kalmamış bende yorgunum hala ama sırf kıza inat maça asılacağım.. moral veriyorum takıma taktik dğeiştiriyoruz 2. yarı başlıyor 2 asistimle maç 4-2 oluyor ama benimde pilim çabuk bitiyor o kızı sevindirmemek için çok uğraşıyorum ama yorgunluk ve sıcaklık iyice baş gösteriyor artık, dayanamıyorum ve maçı 8-5 veriyoruz. kaybetmenin, o'na kaybetmenin acısı hiç unutulmuyor..
