arada bir (hergun en az bir kere tavsiye edilir) bu fikrin akla getirilmesiyle en onemli seylerin bile gozumuzde bir anda degerini yitirecegi realitedir. ondan otesi yoktur. hatirlamasi guzel. titreyip kendine geliyor insan. ne hirs kaliyo, ne kiskanclik, ne para pul istegi, ne akademik kariyer bikbiki.... ılık bir his kapliyo insanin icini. (bkz: ben ölünce pambık gibi oldum) ooohh
