aşağıdaki yazısıyla iyice çuvallamış köşe yazarı. merhum neşet ertaş'ın erdemlerinden, birleştirici anadolu kültüründen bahsederken, aynı yazı içinde kimin onu layıkıyla dinleyip kimin dinlemeyeceğini söyleyebiliyor. anlamadığı nokta şu ki, bir sanatçının müziğini dinlemek, sevmek, onunla duygulanmak, ağlamak için, o sanatçının ölümüne üzülmek için onunla aynı siyasi görüşe sahip olmak, onunla aynı ülkeden, ırktan, dinden, dilden olmak gerekmiyor. bu bakış açısıyla, örneğin yılmaz özdilin sırf arapça diye natacha atlas'ın gafsa'sını dinleyip hüzünlenmemesi gerekir.
