turuncu turuncu yanan ışığını özledim ben bunun. ses de çıkarırdı ama sesini kapatırdım genelde. çünkü annem her seferinde gelirdi noldu diye. anlatsam da anlamıyor. bu teknoloji nasıl bir şey yarebbim diyordu sadece. canım annem.
liseye giderken yeni yeni kullanmaya başlamıştım. sanki uyuşturucuya başlamıştım der gibi oldu. değil tabi. hiç uyuşturucu kullanmadım. sanki uyuşturucu bir hiçmiş gibi oldu böyle de. anlatımı bozdum. uyuşturucu gene de bir hiç.
msn'i açarken heyecanlanırdım. açılırken dönen o iki adama bakar dururdum. onlar adam mıydı sahi? sonra onun kadın versiyonu da yaptılar. hatta başı kapalıydı o kadının. oturum kapandı diye şakalar yapardık. ne biçim gülerdik.
onu beklerdim ben msn'de. msn'De birini beklemek başka bir heyecandı. şimdi öyle bir heyecan yok. ya da ben epeydir yalnızım. bilemedim. hüzünlü bir durum.
teknoloji nasıl da değişiyor. msn hiç eskimez sanırdım halbuki. şimdi o gitti başka başka şeyler geldi. o değil de, anı diye neleri anlatıyoruz baksana. eskiler iyiymiş aslında. mektubun özlemi bambaşka.
