kalabalık bir yerde havaya doğru bakın, mesela bir otobüs durağı... eğer beş dakika sonra herkes sizin baktığınız yöne doğru bakıyorsa onlar birer anadolu çocuğu kültürdaştırlar, sevin onları...
zira diğer memleketlerde böyle bir şey yok, sosyallik yok, hayattan kopukluk var.
tam bir psikoz... herkesin kendi dünyası; kimisi kitap okur kimi müzik dinler, kimi telefon elinde...
son zamanlarda tanıdık gelen bir şey olsa gerek bu manzara bizlere de...
