kucucuk bir bedendi hayata gozlerini yummadan once, gozlerinin sadece uyukuya daldigi sirada kararacagini sanirdi hep. bilmezdiki o derin karanlikla birgun kallesce acik birakilan bir cukurda karsilasacak ve bilmezdiki daha karne hediyesini almadan beyaz bir kumasa sarilacak. oysa annesinin ellerini simiki tutmustu fakat unuttugu bir sey vardi hayata tutunmayi unutmustu... delice akan suya kapildigi sirada anladiki artik donusu yok bu gidisin son birkez dipten feryad eden annecigine bakti tek kaygisi o an annecigine oldu gozlerini yumarken soz verdi annecigine birgun tekrar el ele dolasacagiz diye... sorumsuzluk ornegi gosterenleri lanetliyorum...
