icim aciyor, gözlerim doluyor. ben istemiyordum böyle olsun. hep kendi hatalarimdan hep yaptigim yanlislar yüzünden simdi deli gibi sevdigim insan benden ayriliyor. ne söylesem ne yapsam bilmiyorum, sadece icim aciyor. onun bir daha bana bakisini, bana gülümseyisini görememek, icimi acitiyor, mutluydum biliyordum bu mutluluk kisa sürecek ama mutluydum. diyordum kendi kendime mutlu oldugun kadar mutlu ol, sira üzülmeye gelince üzülürsün simdi mutlu ol sadece... oldum da n'oldu? simdi mutlu anlarimi düsündükce icimde bombalar patliyor sanki, paramparca oluyorum. aciyor canim cok aciyor. sevgimi anlatmaya yetmezken kelimeler, simdi ayriligi anlatmak zorunda kaliyorum...
bu aci bir gün gecer mi?
