hele de bu işi vesikalı olarak yapıyor ise; fahişeliğin öbür yüzünde de yaptığı işin utancını taşıyan, ailesindeki insanlara taşıtmak zorunda kalan insanın içler acısı durumudur.
ilgili tüzük gereği;
- bu mesleği icra ederken yakalanan kişi talebine bakılmaksızın vesikalı hale getirilir.
- vesikalı olması ile birlikte nüfus cüzdanı elinden alınır ve kimlik belgesi olarak kullanılmak üzere eline vesikası verilir.
o andan itibaren kadın yaşamının her anında kimlik yerine bu bekgeyi kullanmak zorundadır. çocuğunu okula kaydettirirken de, kimlik kontrolinde de, nüfus sayımında da.. kimliğin gösterilmesi gereken her yerde kadının yaptığı iş alenen ortadadır, bu mesleğe ilişkin tüm önyargılarla beraber.
- emekliklik veya kendi isteği ile işi bırakması halinde dahi bu bilgi kaydından silinmez.
sabıkalar bile, koşulları gerçekleştiği ve süresi dolduğu anda kişinin sabıka kaydından silinirken, devlet eli, izni ve denetimi ile icra edilen bu meslek, suçtan öte biçimde kişinin tüm hayatına, ölene kadar yapışmış durumdadır.
sonuç olarak fahişeliğin öteki yüzü yoktur, olamaz, oldurulamaz. fahişenin normal bir hayat sürme şansı yoktur, çocuklarını, ailesini ve kendisini, yaşadığı bu hayatın dışındaki bir hayat biçiminde varedemez. fahişe hayatının her anında, en masum kısmında dahi fahişedir.
bu işten asıl para kazananlar, bu insanların etini, emeğini, duygularını sömürenler pezevenkliklerini işadamı kimliği ile rahatlıkla örtüp hayatlarını sürdürürken, bu kadınları zevkleri için para karşılığında kullanan adamlar masum hayatlarını iyilik timsali gibi sürdürürken bu kadınlar hep fahişedir. fahişelik te bir küfürdür.
fahişeliğin öbür yüzü yoktur. sadece insan haklarının ilhal edildiği kısmı vardır. söz bile biter burada...
