dönüp dolaşıp bulur sizi.. karanlık bir odada tek başınıza oturmuş anlamsızca boşluğa bakarsınız.. bir an kurtulmaya çalışırsınız ama çok geçtir artık, değmiştir bir kere ruhunuza.. sesiniz kısılır, karanlıktan korkarsınız, en baştan dersiniz devamını getiremezsiniz.. sözler yutulur, unutulur.. içeriden dışarıya çıkmak isteyen o kadar çok şey vardır ki, başta gözyaşları.. ne olurdu hep öyle baksaydın yüzüme.. sonsuza kadar uyuma isteği.. lütfen beni uyandırma.. ama belki bir gün anlatırsınız ne olduğunu.. ve ruhunuzu da yanına alarak yüzünüzden başlar gitmeye uzaklara.. çok uzaklara.. dönmemek üzere..
