karşıdan karşıya geçerken yere düşmekten korkuyorum. öyle çok fazla düşen, bir şeylere takılıp yere kapaklanan biri de değilim halbuki. küçük yaşlarda geçirdiğim az hasarlı trafik kazalarının sonucu sanırım. ışıklar kırmızı yandığında bile "bakın ben geçiyorum, aman diyeyim aniden gaza basayım falan demeyin" maksadıyla sürücülerle göz kontağı kurmaya çalışarak geçiyorum.
hayatım boyunca birkaç dakikadan fazla sakız çiğnememişimdir. meyve tadı tamamen gittikten sonra küçük parçalara ayırıp yutmaktan tuhaf bir zevk alıyorum. bazen çiğnemek için değil sırf bu şekilde yutmak için sakız alıyorum.
yaz, sonbahar, ilkbahar, kış... hiç fark etmiyor. yatakta yorgan yoksa mümkün değil uyuyamıyorum. mevsimine göre kullanma şeklim değişiyor tabi ama hemen yanı başımda olsun istiyorum. normalde yastığa başımı koyup, sabaha kadar gözlerimi açmam ama yorgan yoksa uykularım bölük pörçük oluyor. charlie brown'ın arkadaşı linus'in battaniyesine duyduğu tutku gibi bir şey bu. beni anlasa anlasa bir tek linus anlar...
