merkezden alışveriş yapılmış evin yolu tutulur.binersin metroya ellerde poşetler.karşında annen yaşında bir teyze telefonda oğluyla konuşuyor muhtemelen.ister istemez kulak misafiri oluyorsun ne kadar kaçırsan da kendini.oğlan düğüne gitmek istemiyor,hem kıyafeti yok hem de bir şey takamayacaklar belli ki.olsun oğlum diyor teyze, davet etmişler gitmek gerekir.hem benim 10 liram var senin de varsa ekler alırız bir gömlek.o kelimeler ağzından o kadar samimi dökülüyor ki halinden şikayetçi değil yinede.kalbinin güzelliği yüzüne vurmuş resmen.kim bilir ne sıkıntılar çekiyordu.o ana tanıklık edince içim cız etti.cız etti de ne? tornaya değmiş gibi oldu.para vermek istesem kabul edecek kadın değil,yere düşürsem sizden düştü diye vermeye kalksam o da olmaz.ben bunları düşünürken kayboldu gitti.acaba gömlek aldılar mı.gittiler mi akşam düğüne.her şeyden önemlisi şuan mutlu mudur.kaç sene geçti üzerinden hatırlamıyorum ama benim 10 liram var senin de varsa ekler alırız bir gömlek cümlesi,sesi,tavrı gitmez gözümün önünden.
