ne kısa ne uzun boyluydu orta uzunlukta ve uçları hafif kırılmış saçları topuklu ayakkabısının yere vuruşlarıyla dalgalanıyorken elinde taşıdığı apple marka laptop ile sendeledi ve öbür elindeki sıkı sıkı tuttuğu iri kahve fincanı yere düştü... paniklediğinde yanakları kızardı ve suratındaki mimikler kızgınlığı gösteriyordu. koluna taktığı dikkat çekici beyaz kol saati insana sürekli zamanı sorgulatır bir gösterişteydi. kendinden emin haliyle yere eğildi ve kahve fincanının kırılan parçalarını topladı. etrafına bakarken dudakları büküldü birden irkildi ve ayağa kalktı. gördüğü kişiye bakmakla bakmamak arası yaşadığı tereddütü en son 3 yaşında deniz kenarında annesinin elini bırakıp denize girmek için koştuğunda ama denizin soğuk ve korkutucu olduğunu farkedip geri dönmek ile dönmemek arasında kaldığı an yaşamıştı. korku ile heves arasında kaldığı bu his kalbinde bir kelebeğin çırpınışı gibiyken birden dört nala koşan bir at halini aldı. elindeki kırık bardak parçalarını yanlış çöp kutusuna attıktan sonra hızla arkasını döndü... bu dönüş onun 1,5 saat evvel yaptığı köpük banyosundan sonra güzel vücuduna sürdüğü vanilya kokulu vücut losyonunun havaya karışıp büyüleyici bir koku yaymasına vesile oldu. adımlarını hızlandırarak koridorda ilerledi durdu. adımlar tak tak tak diye ilerlerken 30 ağustosta yapılan asker geçitlerindeki nizami asker yürüyüşünün seslerinden bile daha yüksek çıkıyordu. kapısına yaklaştığında kısa bir bakış attı bu bakış en usta okçunun hedefi 12 den vurması kadar sağlam ve netti. kapısını açarken anahtarlıkta eksik olan bir parçaya baktı. düşündü durdu kilidi çevirdi kapıyı açtı içeri girdi. her zaman öfkeyle çarptığı kapıyı yavaş kapattı...
