Hayır!.. cahillik mutluluk değildir lan!.. düpedüz rezilliğin dik alasıdır. cehalet mutluluktur!.. cahilce bir söylem ve önermedir.
Cahil kişi, hayatını karanlık bir ahırda geçiren, kalkıp içeriyi aydınlatmak için bir kibrit çöpü yakmayı dahi aklına getiremeyen insandır. Bunu sonucunda; haklarını bilmeyen, sürekli sömürülmeye açık ve alenen aptal yerine konulduğunun bile farkında olmayan, koyun tabir edeceğimiz küçükbaş davarlar yetişiyor. E ver o halde samanı, arpayı yesin mutlu olsun.
Cahil insan mutlu değildir!. Neden olsun ki?..
Cahil insan, ancak cahil olduğunu bilmediği sürece mutlu kalabilir veya cehalet, daha uzun sürdürülebitesi olan bir mutluluğun önüne koyulmuş bir engeldir!..
Farkındalıktır; bizi biz yapan, hayvandan ayıran, insanı insan yapan. cahil kişinin mutluluğu, evsiz eroinmanlar hesabıdır. kendinden geçen eroinman, kısada olsa mutlu olabilir ama ayıldığında yine bir sokak köşesinde, bir köprü dibinde yatmakta ve donmak üzeredir.
ayrıca bilmenin kendi özünde bir mutluluğu vardır. bilmenin insana verdiği bir huzuru vardır. (bu ne kadar kötü bir bilgi de olsa). evet!.. "bilgi mutluluktur."
Her şeyde olduğu gibi bilmeninde bir bedeli vardır. Derler ki ; gerçek seni özgür kılar.(hz. isa)
Bilmenin bedelini ödemeye cesareti olmayanların kaytarma sözüdür bu; cehalet mutlulukdur sloganı.
Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?.. sözünü biraz daha düşünmenizi öneriyorum!.. Çünkü bu edimsel kültürde pek moda olan : cehalet mutluluktur sözünün aslında göreceli bir kavram olduğunu açıklamaya yeterde artar bile...
