bir zamanlar anadoluda, osmanlı devrinde şahane bir halk tiyatrosu geleneği vardı. bir çok kavim, din iç içeydi tabi. ermeniyi canlandıran bir karakter ortaya çıkar, oyununu oynardı. bu karakter üzerinden, ermenilerle dalga geçilirdi. en çok da, oyunu izlemeye gelen ermeni arkadaşımız gülerdi. sonra kürt bir karakter, arap, sonra türk, rum.. böyle giderdi.. herkes sahnede kendini görür, hem kendine, hem de diğerlerine gülerdi.
bugün, bir televizyon programım olsa, ve mesela konyalı bir karakter olsa ve bu karakter üzerinden konyalılarla dalga geçsek, konyalılar ayaklanır. hataylı, erzurumlu bir karakter yaratsak.. mesela kürt bir karakterle, kürtlerle dalga geçsek, kanala mesajlar yağar, faşistler diye. arap bir karakterimiz olsa ulusalcı oluruz, izmirlilerle dalga geçsek ertesi gün izmirliler yürüyüş düzenler. ermeni karakter yaratamayız bile, anadoluda ermeni kalmadı.
