ey büyük insan! parmağın bile elimden büyük. ben de senin gibi olacak mıyım? senin bana gülümsediğin, benim sana gülümsediğim gibi gülümseyebilecek miyim her durumda, her koşulda? senin kadar hüzne mi kapılacağım yoksa? sevimliliğim yüzünden gülümsüyorsun, mutlu olduğun için değil. belki de mutlusundur, ama farkına varmıyorsundur aslında. ihtimaller sardı bebek aklımı... parmağını sıktığım insan gibi olmak istiyorum. onun gibi güçlü olduğunu bile bile güçsüzlüğe yenik düşmüş, fakat hala pes etmeyen, etmeyecek insan gibi... sevmek istiyorum onun gibi, sevilmek istiyorum, ağlamak istiyorum, bazen delice, bazen de sevinçten, mutluluktan, zaferden, başarıdan ağlamak... şu an bana güzellikle bakan bir çift göz gibi görmek istiyorum dünyayı. ben, parmağımın, parmağına dolandığı ve beni güldürmek için karşımda şaklabanlık yapan şaklaban gibi yaşamak istiyorum...
