Galiba bir delinin kuyuya taş atıp 40 akıllının çıkartamaması, bizim haber kaynaklarımız ile ilgili başımıza sürekli gelen bir hadise olmaya başlamış. elbette haberi başkasından duyup diğer kişilere doğrudan fısıltıyla aktarmanın kültürün bir parçası haline geldiği ülkemde kuş cıvıltısı ya da e-dedikodu mekanizmalarının bu konuyla ilgili standart haline gelmesi aslında sürpriz sayılmamalı diye düşünüyorum.
Yine de bunun bilimsel düşünceye ne kadar uzak olduğumuzla ilgisi olduğunu söylemek lazım. günümüzde en güvenilir haber kaynağı olması gereken ajanslar ve milletvekilleri bile yalan bilgi ve demagoji üzerinden bilgi aktarıı yaptığı için basit bilimsel ilkeleri uygulamak bir zorunluluk haline geliyor. normal koşullarda, bir bilgi açıklanırken eğer alıntı yapıldıysa kaynağı belirtilmeli, kişinin kendi elde ettiği bir bilgiyse de objektif unsurlarla bunu açıklamalıdır. her ne kadar üniversite sıraları bu bilgiyi bize teorik olarak veriyorsa da, pratikte en fazla sıkı bir yüksek lisans yapmış kişi, kaynak gösteriminin ve hipotez kurmanın ne derece kritik ve zor olduğunu bilir.
elbette haber denilen şey hızlı gelmeli, o anlamda bilimsel hassasiyetleri sonuna kadar üzerinde uygulayacağınız bir ürün değil ama kaynağı kimdir nedir diye bakmadan peşin hüküm vermememiz gereken dönemlerden geçiyoruz, ondan bilgilendirelim. tamam bunu fark etmek için biraz bilgi seviyesinin yüksek olması lazım ama, yine de insanın cnaı sıkılıyor. Kim bu hale getiriyor kardeşim medyayı, insanları, haber kaynaklarını? ben mi gerizekalıyım yoksa beni gerizekalı yerine koymaya çalışanlar mı var?
