allah'ın olup olmadığı konusunda derin şüpheleri olan kişidir. bir insan olmadığını kesin olarak bildiği bir şey hakkında konuşmaz, konuşmaya gerek bile duymaz. mesela ben evrenin bilmediğimiz bir köşesinde uzaylıların yaşadığına inanmıyorum. ve uzaylıların olup olmadığı ile ilgili hiçbir tartışmaya bile girmem, gereksiz bulurum, zaman israfıdır der geçerim. bu tarz insanların öncelikle çenelerini kapatıp, düşünmeye ihtiyacı olduğuna inanıyorum zira bu şekilde bir hayat sürmek zordur. allah'ın olmadığının kanıtı şudur diyerek geçmez bir ömür. bu küçük ispatlama girişimleri de sanıyorum ki kendilerinde bir rahatlama meydana getiriyordur ancak allah'a kendini adayanla allah'ın olmadığını ispata kendini adayan, aynı şeye kendini adamış demektir. olmayan bir şeye bir ömrü adamak mantıksızdır diyebiliriz.
Edit: ateistleri kızdırdığımı görüyorum, demek ki tahammülsüzlük sadece müslümanlara özgü bir durum değilmiş, insan olmak yeterliymiş sabit fikirlilik için. ben ateistlerin bunu her fırsatta yapmasını mantıksız bulduğumu söyledim, -ateistsin o halde sakın allahla alakalı bir konudan bahsedeyim deme - anlamı nasıl çıktı buradan bilmiyorum. adam almış kuranı hatmediyor (bilgisizce), bak burada çelişki var filan diyor bilmem ne. yahu bu kitap bir çobanın yazdığı değersiz bir şey değil mi? niye değerli ve sınırlı olan vaktini harcıyorsun? da demek istemiş olabilirim.
