"Gidemezdi. Aklına, kalbine, bedenine bu kadar yabancılaşmışken, bir başka kente gidemezdi. Cinayet mahalinden uzaklaşamayan bir katil gibi, kanatıldığı kentten kaçamıyordu. Oysa vurulup da ölemeyen kendisiydi. Güneye gitse ne olacaktı? Bedenini dalgaların kucağına atsa, derinlere atsa... uzakları, başka hayalleri kulaçlayabilir miydi? Kollarından, bacaklarından önce kalbine kramp girerdi, biliyordu. Barlarda yalnız oturmanın, pansiyon odalarında çığlık çığlığa uyanıp yapayalnız olduğunu bir kez daha görmenin iyileştirci yanı ne olabilirdi ki? Acının da hakkı verilmeliydi!"
