''kendinden hiç söz etmemek çok soylu bir ikiyüzlülüktür.'' der niçe
anlamadığım hatta anlamlandıramadığım riyakar bir tarafımız var toplum olarak!.. kötü niyet değil, beyinsizlik hiç değil; belkide işimize gelmediğinden. tamamı olmasa da bazı konularda öyle değimliyiz azizim?.. mesala ahlak konusuna değinirsek; çoğumuz bu konuda riyakar değimliyiz?.. ahlak dediysek genel bir tanım değil elbette!.. bizde ahlak denildiği vakit dimağlarda namus kavramı canlanıveriyor hemen. hah işte bende tam olarak ondan bahsediyorum gardaş dizilerde bazı karakterle o kadar özdeşleşiriz ki; onların kavuşmasını isteriz. ama gerçek hayatımızda ayşeleri, mehmetleri itin götüne sokar çıkartırız. haksızmıyım?.. herkesin kendince geçerli olan nedenleri, öncelikleri vardır. bundan dolayıdır ki o geçerli nedenler ve önceliklerden dolayı başkalarını düşün(e)mezler. kabul bende yaptım, ama şundan dolayı diye başlayan ve devam eden cümleler silsilesi bitmek bilmez!.. ama konu başkası olunca kızar, aşağılarız. çünkü onların yaptığı düpedüz sığlıktır, arsızlıktır!.. değil mi?.. biz hepimiz bunu yapmıyor muyuz?.. ahlak olgumuz kadınların bir yerlerine sıkıştırıldığı müddetçe ki son derece dar bir alan- riyakarlığımızdan ve sahtekarlığımızdan arınamayacak, gizli karanlık köşelerimizde, iç dünyamızın en çıplak ücra köşelerine dalacak; tan yeri ağarırkende ahlak bekçiliğine devam edeceğiz. biz kimsek artık!..
kendi çıkarlarımız doğrultusunda affedecek, meşrulaştıracak; içeriğini bilmediğimiz, bizlere hitap etmeyen samimi hikayeliride yerle yeksan edeceğiz. evet ben ikiyüzlüyü oynuyorum. kabul ben riyakarım. cenneti düşlerlerken cehennemi görmezden geliyorum. çünkü dost bildim çelme değdi
