Bazılarına göre gerçek aşktır. bazılarına göre saçmalıktır. sevmek yalnız gerçekleşen bir eylem değil midir aslında? " sen beni seversen ben de seni severim. " gibi bir karşılık mıdır yoksa ?
bir yanımız " sevmiyor işte özgür bırak ruhunu " derken diğer tarafımız isyan eder, düşünür " ne eksiğim var ki o dokunduğu sevdiği kızlardan " diye.
sevilen der bazen, " sevme beni. sana zarar veriyorum. elimde değil sevemiyorum seni. "
cevap veririm içimden gizlice " seviyorum işte seni, keşke elimde olsa seni sevmemek. keşke bir kere benim gözlerimle bakabilsen kendine o zaman hak verirdin bana işte. "
biliriz bir gün gidecektir. onun kalbi de başkasına konacaktır birgün. her sabah uyandığımızda içimizde bir korku vardır. o gün bugün mü yoksa? bununla yaşamak ne kadar zor be sözlük bilir misin?
her aksam şükrederiz; " bugün de gitmedi. "
canımız yanar her bir kız ile yazışmasını / konuşmasını gördüğümüzde. kıskançlıktan değil. sadece o kız bu mu acaba diye. korkudandır daha çok bu serzenişler. içimizdeki yangını bağırıp çağırarak bazen de sessizce gözyaşlarımızla söndürmeye çalışırız. sevilen sanar ki basit bir kıskançlık. değildir sözlük kıskançlık değildir bu. korkudandır hepsi. bizi sevmiyordur biliriz. gitmesinden korkarız sadece.
