geçen cuma günü, ailesi türkiye'nin en laik ailelerinden olan, kendisi de aynı şekilde çok laik olan, laik dostum altuğcan ile starbucks'ta oturmuş vakit öldürüyorduk. ne içtiğimizi söylemiyorum ayıp olmasın diye, giden var gidemeyen var.
politika, spor, kültür-sanat gibi birçok konuda seviyeli tartışmalar yapıyorduk laik dostumla. pkk sorununu konuşuyorduk, "yüce ve bir o kadar da ulu önderimiz atatürk olsa bunların hiçbiri olmazdı, kürtler seslerini çıkartamazdı." demişti laik dostum altuğcan. hak verdim kendisine. müthiş 6 ilkeden biri olan milliyetçilik salgılandı tüm vücudumda.
tam o sırada büyük bir gürültü işittik. herkesin anlayamayacağı yani üst seviyedeki tartışmamıza ara vermek zorunda kaldık çünkü gürültüden birbirimizi duyamıyorduk.
hemen karşımızdaki, imamlığını zeynel abidin hoca'nın yaptığı camiden gelen sela sesiydi bu gürültünün kaynağı. biz biri öldü zannettik ama caminin önünde toplaşan kalabalıktan anladık ki cuma namazı vardı. zeynel abidin hoca bizi görünce iyice bağırmaya başladı. ne de olsa maziden bir kuyruk acısı vardı. (bkz: laik gence saldıran cami cemaati)
aslında zeynel abidin hoca ve cemaatinden korkuyorduk ama caminin yanındaki askeri birliğe güveniyorduk. kalabalık iyice artmıştı. biz ise askeri birliğin kapısında, elinde bir fotoğraf makinesi ile sürekli camiye gelen insanların fotoğraflarını çeken komutanın yanına gittik.
komutanla üst seviyeli sohbetler ettik. hatta bize çok güzel öğütler verdi. iktidar olursa yapacaklarını anlattı. ancak neden anlattığına bir anlam veremedim zira yakınlarda seçim yoktu.
daha sonra komutanla vedalaştık ve laik dostumla beraber askeri birlikten ayrıldık. tam o sırada namaz bitmiş ve cemaat dağılıyordu. altuğcan ve ben cemaatin arasında kalmıştık. bir durum dikkatimi çekti. cemaatin büyük bölümü çirkindi. çirkin olmayanlar ise nötrdü. kimisinin kafasında bere vardı. kimisi rapçiler gibi şapkasını ters takmıştı. ter kokuları, ayak kokularına karışıyordu.
rahman resul'un(res) babası da ordaydı. o da gayet çirkin bir insan. "allah kabul etsin gençler" dedi "sizinkinide reşit amca" dedik ve hemen oradan uzaklaştık.
cuma namazına arada giderim, ne de olsa yüce ve bir o kadar da ulu önderimiz atatürk bile bir cuma hutbesi vermiştir balıkesir'de 7 şubat 1923 çarşamba günü. ancak her gittiğimde karşılaştığım manzara budur. keşke herkes parfümünü sıksa, çorabını değiştirse namaza gelmeden.
