Kendimin iz'ini suruyorum. Oyle bir sey ki bu, her seye dokunuyorum gibi... Ve her dokunusumda seyler bana donusuyor: kendimi her seyde goruyorum, kendimde her seyi.
Bir benzerim oldursun beni. Biri yasatamayacak madem. Ama ucuz yollu kotuluk oyununda palazlanan kotu kopyam degil; kaotik kirilganligiyla yol alan, yakma istahi olmayan ama yikma cesareti olan benzerim...
