berber ve taksilerdeki hayatın tadının yakalandığı, samimi muhabbetler. apartman günlerindeki, kimsenin birbirini dinlemediği, sadece konuşma sıralarını beklediği hırslı muhabbetler.
kahvede futbol izlerken, gol olunca tanımadığın adamla sarılmak. stadta futbol izlerken, gol olsa da olmasa da, bir şekilde herkesle tanışmak, koklaşmak, "birlik" olmak..
halen çoğu yerde, görece güvenle otostop çekebilmek, para yokluğunda yemek isteyebilmek, insaf gösterebilmek ve görebilmek..
halen bey, hanım diye hitap edildiğini duymak, anlamlı sözleri olan müzik dinleyebilmek ve hatta ağlayabilmek. güzel, ılık bir gecenin rakı sofrasında, çoğu başka insanların hayat boyu yapamadığı muhabbeti yapabilmek, karşıdakini gerçekten tanımak, aşkı ve memleketi kurtarmak manzara eşliğinde..
hayırlı olsun, geçmiş olsun, allah kabul etsin, başınız sağolsun ve bayramınız mübarek olsun ziyaretleri, sünnet düğünleri, nikahlar, iftar sofralari ve elbette şampiyonluk kutlamalarındaki kalabalık, neşe, gürültü, canlılık, saçmalık, akdenizlilik, ortadoğululuk, türklük, insanlık, hayat...
edit : hepsi değişecek belkide, ya da kaybolacak. ama en azından bunları tecrübe etmiş olmanın verdiği mutlulukla, iyisiyle kötüsüyle bir kültürümüzün olduğunun bilinciyle, değişim sürecinde başıboş uçuşan bir yaprak olmayacağız. sanırım kendimi tanımlarken ve içimdeki beni bulmaya çalışırken, anayasadan da, sınırlarımızdan da, iklim ve bitki örtümüzden de daha önce aklıma gelir bunlar.
