geçen hafta izmir'den denizli'ye gidiyordum. 2 gün öncesinden pencere kenarı koltuğumu kapmıştım. her neyse efendim terminalde otobüse bindim, tıklım tıklım. herkes çoktan mod'lara girmiş, muavin daha 'bismillah' demeden su isteyenler, koltuğunu yatırmaya çalışanlar, kulaklığını takmakta zorlanan amcalar. her şey normaldi yani. koltuğumu buldum ve oturdum. yaklaşık 5 dk. vardı otobüsün hareket etmesine. derken;
yanıma muavin ve 18-19 yaşlarında bir kız geldi. muavin kız'a baktı, kız da 'tamam olur' dedi. ne oluyoruz lan!
ne olduğunu anlayamadan kız yanıma çöreklendi. bön bön kız'a bakarkan, kız; 'ya acil denizli'ye gitmem gerekiyordu, tek bu koltuk boşmuş, rahatsız olmazsınız di miiii? ' dedi. ben de tüm centilmenliğimle 'ne rahatsızlığı, olur mu öyle şey, siz rahatınıza bakın' dedim. hatta bir adım da öne geçip 'isterseniz siz benim yerime geçin, koridorda rahat edemeyebilirsiniz' dedim. anaaam bi baktım kızın gözleri ışıl ışıl, ağzı kulaklarında; 'çok sağol ya, çok naziksin' dedi.
neyse işte geçti bu benim yerime, otobüs hareket etti. 15-20 dk. sonra hafiften başladık muhabbete 'öğrenci misin? bölüm ne? falan filan', sonra dayanamadım sordum 'otobüse ilk muavinle geldiğinde ne oldu öyle? bi durdunuz, bakıştınız falan? ne iş kız' dedim. utandı, güldü mal mal;
- yaaa muavin 'sadece erkek yanı var. bir bakın, isterseniz oturursunuz' dedi. ben de işte o yüzden gelip baktım.
- hee beğenmesen oturmayacaktın yani.
- hı hı.
- beni de beğendin yani.
- hı hı. yani şeyy.
- anladım anladım, şaka yapıyorum.
- öyle işte. ehi ki hi.
neyse işte yol boyunca böyle mal mal muhabbetler döndü. sevgilisinden ayrılmış bir de, arada mesaj yazıp triplere giriyordu.
