salih abinin de son bölümde özetlediği üzere: üzerine tez yazılabilecek manyağın hası ve dibidir. o kadar ki salih abimizin dahi yanında normal kalabildiği iğrençlikte beyinsiz bir sapık, zevksiz bir jigolodur.
salih abinin son bölümde yaşadıkları ile anlarız ki çevremizde çokça bulunan vedatlardan arkadaş olmaz, asla da olmamalı. vedata gülmüyor muyum, gülüyorum. tişörtlerine ayrı bir parantez açacak kadar güzel, komik ve farklı buluyorum. lakin bu tipler yaşamıma dahil olmaya çalışırsa delleniyorum, yanımda bir an dahi bulunmalarından tiksiniyor, onlardan utanıyorum. ben mevlana değilim ki hacı, cemşirin dediği gibi bu tiplerin suratını görünce insanın iki tane çakası geliyor, ne yapayım.
