üniversite mezunu her gencin kaçınılmaz sonu değildir.
kalifiye eleman açığı olan bölümlerden mezun olanlar hemen çalışmaya başlıyorlar.
ama mesela öğretmenler hemen bulamıyorlar. neden? çünkü okula girmeden bile ''devlete sırtımı yaslıyım, koy götüne rahvan gitsin'' kafasındalar.
sonra atanamıyorlar büyük bir sürpriz gibi. atanamazlar tabi. sırtını yaslayacak bir bu devleti mi buldun?
demek istediğim öğretmenler değil eleştirdiğim, insanların büyük resmi görememesi.
herkes iş yok diye devlete sövüp sayıyor. sen bir sorsana devletin veya düzenin kendine ne hayrı var diye? kendi çarkını zor döndürüyor o, sana nasıl baksın?
burda önemli olan şey üçe beşe bakmadan bir işe girmek.
3 sene beklersin, 5 sene beklersin; hem karnın doyar, hem bir yerlere gelirsin.
sistem çalışan adamı sever, patronlar da öyle.
işçi arayan patron çok, ama kimse kimseye kolay kolay iş emanet etmiyor.
şimdi eğri oturup doğru konuşalım, bizim memlekette sıçıp sıvayıp, işi bırakıp kaçan adam da çok.
çünkü kimse örselenmek istemiyor, her üniversite mezunu kendini büyük bir cevher zannediyor.
iş hayatı böyledir. kendini siktire siktire sikmeyi öğrenirsin, sonra sikersin de. böyle döner bu çark.
hee ben kendimi siktiremem, üniversite mezunuyum dersen daha çook sözlükte ağlarsın.
bugün insanlar 500 lira için bulaşık yıkıyor. televizyonlardaki kolay para kazanan tiplere bakıp da hayata kahretmek sadece daha fazla sigara içmenize sebep olur.
