film-noir türünün en sağlam birkaç örneğinden biridir. ışık kullanımı, duvarlara vuran büyük gölgeler, jaluzi arasından parçalanarak giren ışık gibi, gerçekten özelliklerini dolu dolu taşıyan femme fatale'si ile buram buram bir kara filmdir.
ana karakterimiz walter neff ile barton keyes arasındaki kedi fare oyunu çok sağlam kurgulanmış. ikili arasında "puro yakma" olayına yönetmen ilginç bir anlam yüklemiş;
bütün olayı organize eden walter, planı sorunsuz işlediği sürece keyes'le olan sahnlerde hep keyes'in purosunu yakar. keyes puroyu ağzına götürür, ceplerini yoklar, ateş bulamaz, bizimki kibriti tek parmakla çakar ve yakar. fakat keyes olayın iç yüzüyle ilgili çok sağlam ipuçları bulduğu ve bunları walter'a söylediği sahnede purosunu yine ağzına götürür, walter kibriti yine artistçe çakar, fakat keyes bu sefer cebinden çıkardığı kendi kibritiyle yakar purosunu. bu sahnede anlarız ki; artık roller yavaş yavaş değişmektedir.
walter son sahnede herşeyi keyes'e itiraf ettikten sonra, yaralı bir biçimde ambulansı beklerken, cebinden kırık dökük bir sigara çıkıp ağzına koyar. kibriti yakmak için çıkarır fakat keyes kibriti elinden alır bu sefer o tek parmakla kibriti çakıp sigarayı yakar.
