protagonistin egosunu şefkat dolu yumuşak dokunuşlarla okşayıp sağaltmak üzere karşısına konulan, etiket ile süslenip kıçına barkod yerleştirilmiş şekilde haksızlığa uğrayan antagoniste verilmiş ünvandır. şahsımın kabul edilmemekte ısrar edilen bir gerçeği kelimeleri cümlelere dönüştüren harf öbekleri ile nicki haline getirmesinin esprisinin kişiye göre çalakalem girişilip mutlu görüntüler sunmasını sağlayacak illustrasyonudur ben+n.
bak burada önemli şeyler söylüyorum kafanı kırarım dinle! çok küstah oldum değil mi benn şimdi bu ünlemli cümle ile? hepinizin aklı firar etmiş! kendini kandırmaktan daha kolay yapabildiğin bir şey varsa bu yuvarlak yeryüzünde bağırsaklarında biriken gazı dışarı çıkarmaktır, çünkü, herkes "biraz" "olumlu miktarda" "belki" "ama" kelimelerinin öznelliğine sığınabilecek kadar narsisttir. yüzüne çarpıp kızartan, yüzünün yanmasına neden olan doğruları-gayet-doğallık olarak kabul etmeye başladığında bir narsevensist kişilik bozukluğu kronik yetmezliği hastası olmaktan kurtulacaksın.
ve hayvan olacaksın.
bunu izah edeyim küfür yemeden; doğallık sadece hayvanlara özgü bir gerçektir. nisyan, pardon insan dilinde bunun aslında bir yalan olduğu söz sahibine asla kabul ettirilemeyecek olandır, gerçeklikten fersah fersah uzaklıktır. bizler, aynı oksijenden beslenenler "doğal" kelimesini kullandığımızda övülmek istenenin farklılığını, onu diğerinden ayıracak özelliği ifade edecek kelimeyi bir türlü bulamadığımızdan fütursuzca yaftalarız: doğal. nah doğal!
