şizofren de değilim bilge bir insan da değilim. kendimden biraz olsun bahsetme fikri "bu yazdıklarını bir yerden mi çalıyorsun?" sorusunun bana sıkça sorulmasından dolayıdır. cevap veriyorum; evet çalıyorum. kırtasiyeden mandalina çaldım, içinden bu cümleler çıktı.
anlatayım;
efendim ben çok salak bir insanım. cümleme efendim demeden başlayamayacak kadar salak... sanki efendim deyince cümleyi iyi kavrayacakmışım gibi. neyse; ben yolda yürürken yüzüne bakılmayacak kadar ilgi çekmeyen bir insanım. sıradan bir iyi insanım. iki çift güzel söz söyleyen insan görünce "ne kadar iyi biri lan" diyen biriyim. hiç diğer ihtimalleri düşünmem. biri şu şu şu şöyledir der, hemen inanırım anasını satayım. hiç sorgulama morgulama yok. kim ne diyorsa doğrudur. insanları güldürürken mutsuz olurum. ben mutsuzken de insanlar hep gülerler. genellikle güldürürüm. çok şanssız bir adamım, ancak şanslı olduğum zamanlar da vardır. üniversite sınavlarında herhangi bir soruda 5 şık arasında kaldığımda o soruyu doğru cevaplayabilme yeteneğine sahibim. başarıdan çok, iyi bir insan olmanın insanları yükselteceğini düşünürüm. kim düşünmez ki? işte böyle de bir basit biriyim. iyiliği her şeyden önde görürüm. bir insan iyiyse o kişinin ne işle uğraştığı önemli değildir. fena şekilde inatçıyımdır da. yazılarımı yazarken paragrafın akışını bozan cümle kurmaya özen gösteririm. ve o şıkkı işaretlerim. duygularımı paylaşmayı sever, paylaşan insanları da severim. bu dünya'ya bir kere geldim diye ortalığın a...a koymak bana ters bir durumdur. çünkü iki kere gelemeyeceğimden şüpheliyim. siz bir insana hiç görmediği bir rengi tarif edebilir misiniz? bunu gibi bir şey işte. saçmalar dururum ben efendim. siz beni dinlemeyin.
