dudaklarının ölüm çukuru,
faheka bakışlarında en güzel cümlemizin öznesiz yokluğu
söylesene çocuk; kanayan yaraların kaç zemzem eder,
kaç terk ediş tesir eder kabemi ezmeye,
kaç güruh dokunur gözyaşı değmez mahremine?..
söylesene...
kaç enfal kalır harabe göğsünün nefsinde,
ve kaç "hoşça kal" defneder seni yokluğunun toprak kokulu matemine?..
