atsız'ın bence 1 numaralı romanıdır. insanı alıp sürükler ötüken'e götürür. insan kendini göktürk ordusunun bir çerisi hisseder. sonundaysa insanın tüyleri diken diken olur ürperir. çünkü artık okuyucu sıradan bir çeri değil kürşad'ın ihtilalcisidir. o yağmurlu, fırtınalı günde çin sarayını basmaya giden bir ihtilalcidir artık. köprü yıkılır ırmağın kenarındaki dövüşteyse kanı çekilir insanın. hayatının son anlarını yaşayan bir türk olarak uçmağ'a varmadan önce amacı götürebildiği kadar çinliyi yanında götürmektir. son sayfalara doğru okuyucunun tüm vücudu gerilir. artık bir ihtilalci değil kürşad'ın kendisi olmuştur okuyucu. ve atının üstünden düşmeden uçmağ'a varır kürşad.
