bana hiçbir şey ifade etmeyen sevgidir. iki tane abim var ne zor zamanda yanımda oldular ne de kardeş muamelesi yaptılar. üniversitede cebimde para kalmadığı zaman bir ümit iyi işlerde çalışan abilerimi aradığımda ikisinden de aldığım cevap aynıydı: param yok. doğrudur ayda 4ooo lira maaş al paran yok. eyvallah. bunları geçtim abilerim ben küçükken canı sıkıldıkça beni döven tiplerdi. liseye geldim değişen bişey olmadı. ev içinde ayrı odalarda oturmaya devam ettik. ne zaman karşılaşsak kavga ettik hep. 26 yaşıma geldim hala konuşmuyorum abim olacak adamlarla. ne bir zor zamanda yanımda oldular ne de kardeş olduğumu hissettim. bana kimse kardeş sevgisinden bahsetmesin.
