neden bilmiyorum ama bana beni hatırlatan bir oyun kendisi. o boğuk atmosfer, o sevgi yumağı çirkin big daddyler, hele o iğrenç yaratıklar. ama hepsinin ötesinde küçük detaylarda hayat bulan bir dünya. karanlık odanın en ücra köşesine, duvarın dibine çömelip, o karanlıkta en renkli hayalleri kuranların dünyası sanki rapture city. tüm etrafındaki yıkım ve şiddetten habersiz, yıllar önce ansızın evden ayrılmış kocasına seslenen kadın. tüm oyundaki o bozulacağını bildiğin tatlı yalnızlık.. 2000'li yılların insanını anlatmıyor da nedir.
