sonbahar gecesinin denizi
ve uzak gemilerin silüeti
ay ışığıyla parlayınca
rüzgâra vuran zevk haykırışların
ikimizin o yaşamdan alamadığı
tatları
birer birer hissettirir bana.
bir senfoni, iç ürperten
karamsar...
tıpkı o muhteşem yüzün gibi
karanlığı hatırlatan
çıplaklığında dokunulamayan
seni
yavaş yavaş hissettirir bana...
seninle bir bütün olmak,
imkansızdı hayatta
şimdiyse o soğuk bedenin
karanlığın içinde kaybolduğunda
dokunmanın daha kolay olduğunu
anladım şehvetine,
yanında olunca...
