bu sabah yine ziyaret ettim kedimi klinikte. yan sedyesinde de (işte şu metal masalardan)
abimin iş arkadaşı bir bayanın kedisi yatıyordu. mısırla birlikte bir kaç gece o da serum almış. tehlikeli bir virüs kapmış. ilk önce sistitten şüphelenmişler, daha sonra midesi kanamış vs. baya eziyet çekmiş hayvancağız.
oraya gidince mısır'ı çıkardılar yukarı. mısır beni görünce miyavlamaya başladı. o sırada bahsettiğim kedi gayet iyi görünüyordu. kutusundaydı. veteriner arkadaşlar aşı hazırlıyordu vurmak için. yani birazdan çıkaracklardı kutusundan. ben mısırı sakinleştirmek için arkamı döndüm. bir kaç dakika mısırla konuştuktan sonra arkamı geri döndüm ki kedi hareketsiz yatıyordu.
sordum "siz mi uyuttunuz" dedim. ama uyutmaktan kasıt narkoz vs idi. doktor "hayır. 10 dk önce hiç bir şeyi yoktu. şimdi oldu nolduysa" dedi. ben hala öldüğünü aklıma bile getirmedim. bir baktım diğer arkadaş aşağı indi. elinde koca bir poşetle yukarı çıktı. birlikte geldiğim arkadaşıma döndüm "öldü mü yani" dedim. arkadaşım hiç bir şey diyemedi.
mısır acı acı miyavlamaya devam etti. demekki serum arkadaşının öleceğini anlamış oğlum.
içeri girdim. kedinin sahibinin nutku tutulmuştu. hiç bir şey diyemedim. geri döndüm. mısırı indirmelerini rica ettim. öptüm. kutusuna yerleştirdim güzelce. yanlarına döndüm. "iyi günler hocam" dedim. çıktım. çıkarken gözlerim dolmuştu. 4 gün önce ağlayarak yalvarmıştım kedimi yaşatın diye. şimdi mısır hayati tehlikeyi atlattı ama o kedi hayata veda etti. yanımızda hem de sessiz sedasız. sadece benim oğlum anladı. ne acı allahım.
