11.
-
parantez içinde mutluluklar yaşıyoruz.. hep aynı cümlenin devamı gibi aralarına virgüller koyarak.. ya da sonuna bir ünlem işareti..
git gide çölleşen duygularımızda yarınlara umut, bugünlerimize bir nefes arıyoruz.
sırf mutlu olabilmek için yabandan mutlulukları yıkıp yerine yenisini yapıyoruz.
her güne daha umutla bakıp, sorunlarımızı erteliyoruz.. hayatın bize çok gördüğü mutluluğu ertelemesi gibi bizde ümitlerimizi erteliyoruz.
aslında hayata dair değil zamana dair yaşıyoruz.
bazen hiç gereksiz yere yaşadığımızı düşünüyoruz.. hayatlarımızı bize can verene değilde can verdiklerine endeksliyoruz.
bizi biz yapan ustayı değil de her zaman kendimizi övüyoruz.
hep seviyoruz ama sevilmeyi bir başkasına hakir görüyoruz.
