şehri şu halden bugüne getirdik. üstelik devlet baksın, devlet yapsın diyerek değil...
seksenlerin sonuna kadar şehirdeki kamu binalarının ezici çoğunluğu 100 - 150 yıl öncesinde yapılmış binalardı. izmir'in en köklü okulları ya eski hastaneler ya da eski köşklerdi. havgazı ve elektrik şebekelerinden su ve kanalizasyona kadar gene 80'lere kadar bakım onarım dışında tek bir yatırım yapılmadı.
inönü chp'si sağmal inek gibi gördü yatırım yapmadı, menderes iktidarı sadece vergi topladı bir de kamu arazilerini sattı merkez bankası binası ile bir kaç karakol dışında çivi çakmadı o da izmirli'nin ihtiyacı değildi. demirel kordon'a sıra sıra apartmanların dikilmesini sağladı şehrin silüetini piç etti. ikinci gelişinde kordonu toptan yokediyordu direndik yapamadı. özal oy alamadığı için uzun süre adeta kin güttü planlı yatırımlarımızı dahi engelledi... akp ise malıum... en son 4 sene önce barajlardaki içme sularını denize verecek kadar gözleri döndü...
izmir hep kuşatılmış olarak yaşadı. kentin düşünce iklimi, özgürlükçülüğü ve muhalif duruşu kara kafalı bozkır siyasetçilerinin en nefret ettiği yer olmasına neden oldu çok uzun yıllardır. eziliyoruz büzülüyopruz diye salya sümük ağlayan dallamalardan çok daha fazla kötülük gördük biz egemenlerden ama yıkıldıktan sonra bile ayağa kalktık hem de defalarca...
bizi akp ve temsil ettiği kürtçü arapçı karanlık sever kitle de yıkamaz. gerekirse kapımızı kaparız toptan kurarız bir ege cumhuriyeti. sabrımızı sınamasınlar.
