Karanlık bir gecenin içinde bir ışık var, görüyorum.
Ne zaman bana yazdığını görsem ayrı mutlu oluyorum.
insanlar canım, ne güzel siyaset yapıyorlar aslında,
Hepsinin bir payı oluyor yüreğimizdeki pastada.
Dostluk denilen oyun, birleştirmekse dilimleri,
Bizim verdiklerimiz yerine geçen hani, hangileri?
Ve bir kez daha anlıyorum az insanda kalmış, ayıp
Bizim gibilerin kıymetini bilmeyenlerinki, asıl kayıp.
Hiç yalan söylemedik biz, saklanmadık, aynaydık birbirimize.
Ve onlara söylediğimiz;yazık etmiyor musunuz bizim sevgimize?
Kaç gece, kaç gündüz oldu, kaç arafta birbimizle konuştuk?
insanların yaptıklarından korktuk, birbirimize sokulduk.
Koyu bir sohbet bazen, bazen sadece sessizlik ama hep samimi
Keşke diyorum konuşurken kahve içsek, bakışsak, mesafeler azami.
Bazen bir market arıyorum senle gidip biraz mutluluk alalım
Sonra bulutlara çıkıp, ordan dünyaya saçalım.
Çünkü bizimki bana yeter, hatta gezelim, dağıtalım.
Ve ne zaman aklıma gelsen Turgut'u hatırlatırsın bana
"ikimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım"
