bu kadar mı kıt la ufkunuz. ortalama bir ateist cümlesi bile yazamamışlar amk.
konuya dönersek, 15 yıla yakın bir zaman önce ateizmi benimsedim ve bunu ilk kardeşime ifade ettim. korktu, benim için günlerde uyumadan önce dua etti tanrısına. beni affetmesini diledi. tabi bunu ben uyuduktan sonra yapıyordu. daha doğrusu o beni uyuyor sanıyordu. zaman içinde bundan vazgeçti. ancak ben tanrı ve din ile ilgili konuşurken "allahım affet abimi de beni de " der ve giderdi yanımdan.
şu an o hala bir tanrı inancına sahip bense hâlâ ateistim. ve birbirimizi haddinden fazla severiz.
şimdi şöyle bir hayal edelim. durum ya tam tersi olsaydı? ya ben dindar olsaydım da benden 4 yaş küçük kardeşim ateist? hani hoşgörü filan diyorsunuz ya. hah işte biraz daha düğünün bakim o hoşgörünün asıl sahipleri kimler.
