insanın küçücük şeylerden mutlu olduğu tek evresi belkide!.. oynamak zaman kaygısı olmadan. ve koşmak dolu dizgin!.. bu defa bir şeylerden kaçmak için değil!.. özgürlük için koşmak. geçilen yollar ne çabuk unutuluyor oysa!.. ne çok işi var herkesin!.. çoğunu yarınlara bıraktığı... ve yok kimsenin çocuk olmaya zamanı.
