Mutsuzluk, mutluluğun varlığının teminatidir. Çünkü biz insanlar uzun süreli mutluluklardan sıkılırız, doğamız gereği... iste o mutluluğun sikiciligindan kaçtığımız bir limandir aslında mutsuzluk. icindeyken dipsiz bir kuyu gibidir, insanın bilmediği derinlikleri keşfetmesini saglar, sonra kardesi mutluluk geldiginde bir anda unutulur aslında ne kadar da kısa bir süre önce yerin en dibindeydik. Mutsuzluk ve mutluluk atmosfer ve dünya gibidir. Mutsuzluk sakin, sessiz, uzun süreli, çabuk unutulan; mutluluk ise yüksekte, erisilmesi daha güç olan, dunyayı diğer gezegenlerden ayiran... insan eğer mutsuzluğunu severse bir kez, anlar ki mutluluk aslında sadece mutsuzluğun uçucu ve daha az yogun olanıdır, ancak mutsuzluğun vaad ettiklerinin yanında mutluluk boş bir kovadir.
