şehreküstü ana caddesinden reyhan pazarına doğru çıkan, dar, uzun ve kıvrımlı, hemen hepsi iki katlı, boyası atmış eski evleri ağırlayan bir sokak. . . ilk görülen anda hemen içine çeker insanı. evlerden birkaçının kadınları pencereden pür dikkat gelip geçeni izlerler. öyle ki; gözünün içine bakıp selam verseniz koşup kapıyı açıp sizi evlerinde ağırlayacak zannedersiniz. bu içtenlik sizin de içinizi ısıtır ve sokakta yürürken sıcak bir tebessümün yüzünüze yayıldığını, aslında sokağın size kendini sevdirdiğini anlarsınız.
şehreküstü fakirleri, size şehri sevdirir. hele bu fakirler hiç bilmediğiniz ve içinde yaşamaya mahkum olduğunuz bir şehirde yakından gördüğünüz ilk insanlarsa, sizi oraya bağlar, olanca sıcaklığıyla kucaklar ve kollarına kaldığınız bu şehrin size iyi bakacağı sözünü verir. . .
