dünyaya gelişle başlayan insanın içindeki boşluk,kişi büyüdükçe daha da artar. yaşanılan duygusal kırılganlıklar yüzünden iyice beliren bu halden kurutuluş yoktur. gözyaşları ile kapatılmaya çalışılır, gün gelir gözyaşları da biter ama o boşluk hiçbir zaman bitecek gibi değildir. kimse, hiçbir şey dolduramaz.. yaşamın sonuna gelindiğin de artık parçanızla beraber derin bir boşluk için son kez kapatırsınız gözlerinizi, rahat ve uzun bir uyku ile sonsuza karışır boşluk.
