çok asosyalim sözlük.
hatta asosyal kelimesinin içinde bile sosyal var, benim içimde yok bak o derece.
insan içine karışınca huzursuz, mutsuz olmuyorum ama imkanım varsa olabildiğince erteliyorum hatta kaçınıyorum, kaçıyorum sözlük.evet kaçıyorum.
ramazandan bu yana 6 ilkokul arkadaşımı saçma sapan bahanelerle ektim.
bir kısmı o kadar inatçıydı ki evimize geldi.annem arkadaşların geldi dediğinde ''uyuyor de anne'' diyorken odama daldılar.aslında sohbet ederken sıkılmıyorum hatta eğlendiğim bile oluyor.ama tuhaf...
sonra 4 lise arkadaşımı, 2 de üniversiteden arkadaşımı ektim sözlük.*
şimdi çok çok yakın bir arkadaşım ilk hafta onun yanına gitmem için ikna etmeye çalışıyor beni.4 senedir olduğu gibi ve benim 4 senedir yapamadığım gibi.
sevgilisinden ayrıldı, ev arkadaşının biri mezun oldu, biri erasmusla gitti.desteğine, yanımda olmana ihtiyacım var lan chucky2 dedi.eğer gitmezsem ağzıma mıçıcak biliyorum.hayır, annemler de izin verir.ailecek tanışıyoruz falan.lan anlamadığım ben neden bu kadar ödleğim sözlük?!
kime çektim ben böyle anlamıyorum ki!?ne annem böyle, ne babam, ne abim, ne ablam!?mutasyona mı uğradım nedir arkadaş?
hala dil döküyor, valla utanıyorum kendimden.tereddüt etmeden geldiğim tek yer evim sözlük.
annem ''küçükken eve girdiremezdik büyüdün evden çıkartamıyoruz seni de'' dedi bugün.ardından teyzem de ''hedehüde bunun ruhu yaşlanmış ruhu, ben bu yaşta evde bir gün otursam bunalıyorum, ruhum sıkılıyor zor atıyorum kendimi dışarı, bu ne böyle bütün gün oku oku nereye kadar'' dedi, gülüştüler falan.çok sinirlendim, gerçekten.kırmamak için oradan koşarak uzaklaşıp odama geldim sözlük.odama, evet.
sanırım ilerde bir gün şu haberlere çıkan ''evinde ölü bulundu'' lardan olacağım.
ama mutluyum lan böyle.
ıssız adaya da düşsem yanıma üç şey almam o derece.
