bundan tam bir sene önce başıma gelen şey. ilk önce içinden bir şeyler kopar sanki o giderken. aklına binbir türlü şey gelir çünkü. böyle bir ülkede askere oğul, eş, sevgili yollamak kolay değildir. hele bir de güneydoğu anadolu'da yapılacaksa bu askerlik, uykusuz gecelerin, tedirgin sabahların habercisidir. her an kötü bir haber almaktan korkar, yüreğin ağzında dolasirsin ortalıklarda. bedenin buradadir ama kalbin onunla dağlarda gezer adeta. bastığı taş toprak olmak istersin. o kadar ağırdır o özlem. her zamanki özlemelerden farklıdır. her gece uykuya dalana kadar zaten dua edersin de, bir de yolda, otobüste, okulda orda burda ağzın sürekli bir şeyler mirildar. ne olur allahim dersin, ne olur onu koru. başına bir şey gelmeden sağ salim dönsün. sen bütün askerlerimizi koru dersin. şehit haberlerine bir başka için acır. ta yüreğinden hissedersin bu sefer. korkarsin, çok korkarsın. sevgili görevlere çıkmaktadır çünkü, yanında bombalar patlamaktadir. şehit uğurlamaktadır sevgili oralarda. gün sayarsin sen de. her geçen gün için ayrı ayrı sukredersin allaha. bunların dışında; ne yedi acaba, doydu mu, geceleri yatarken üşüyor mu, botların ayaklarını vurması geçti mi acaba gibi en ince ayrıntıları bile düşünürsün. beklersin, daha çok seversin, daha çok özlersin. işte böyledir şahsımca sevgilinin askere gitmesi...
