henüz 40 günlük bile olmadan havale geçirmişim. o günden sonra bademciklerimle aram hiç iyi olmadı.
3 yaşında 3 tekerlikli bisikletimle dedemgilin evin önündeki yokuştan aşağı bisikleti sürdüm. evin duvarına kafamı çarptım ve anlım yarıldı. hatırası hala anlımda.
6 yaşımda okula başladım. henüz okulun ikinci ayı babamın askere gittiğini dün gibi hatırlıyorum, gitmemesi için çok ağlamıştım ve döndüğü günde nasıl sevindiği mi...
7 yaşımda ilk 2 tekerlekli bisikletimi babam karne hediyesi olarak aldı.
8 yaşımda güle oynaya sünnet olmaya gittim.
9 yaşımda bana emanet edilen kız kardeşimi okulun ilk günü kaybettim. saatlerce aradım, ağladım... onu okul servisinde oturur halde bulunca önce sevindim sonra kızdım. eve dönüce onu anneme şikayet ettim ve bi daha okula gelmemesini söyledim. aynı yıl küçük kardeşim dünyaya geldi.
10 yaşımda bir kıza ilk öpücüğümü gönderdim başıma gelmeyen kalmadı.
11 yaşımda o dönem çok moda olan televizyon aterime kavuştum( hala çalışıyor).
12 yaşımda çocuğun birinin ağızını burnunu kırdım. okuldan atıyodu müdür müsvettesi babamın isimini duyunca hiçbişey yapmadı.(gerizekalı)
12 yaşımda hayatımın en kötü günlerini yaşama başladım. matematik öğretmeni babamın hocasının kızıydı. yaramaz bir çocuğu cezalandırmak için boyu kısa olan ben sınıfın en erkasına atıldım. 3 sınav üst üste boş kağıt verdim.
13 yaşımda çok sevdiğim dayımı kaybettim. anneme mukerrer büyüyünce çok büyük adam olacak demesi hala kullaklarımda çınlar.hala matemetik hocasıyla kavgalıydım. 5 sınav üst üste boş kağıt verdim. bu dönemde disiplin kuruna sevkedildim. gene babam kurtardı.
14 yaşımda kız arkadaşımı babası kaçırdı.
14 yaşımda dümdüz bir liseye başladım. çarpım tablosunu öğrendim. matematikten beş almayı öğrendim. inşaat mühendisi olamya karar verdim.
14 yaşımda fen bölümünü babamı ikna ederek seçtim. futbol takımındaydım. fakat boyum uzamadı... kadrodaydım ama hep yedek kaleci kaldım.
15 yaşımda basketbol takımına guard oldum. kısa olduğum için hep rotasyonda kullanıldım. yeni bir kız arkadaş edindim.
15 yaşımda beşiktaş ın ve benim şampiyonluk hasreti son buldu. "sergen attı şampiyonluk geldi!" ama ben buna bile sevinemedim şampiyonluktan bir gün sonra canım anneanneciğimin vefat haberini aldım.
16 yaşımda öss,kız arkadaşım ve akvaryum dışından hiçbirşey ile ilgilenmiyordum. aynı yıl kız arkadaşım ile ilgilenmediğim gerekçesi ile ayrıldım.*
17 yaşımda anadolu üniversitesi inşaat mühendisliği bölümünü kazandım ve hazırlık okumaya başladım. reşit olmadığım için hiçbirşeye imza atamıyordum. ilk cep telefonumu aldım.
18 yaşımda birinci sınıfa başladım. ilk lap top bilgisayarımı aldım.
19 yaşımda aşık oldum. geleneksel futbol bölüm turnvasında final, fakülte turnuvasında ise şampiyonluk yaşadım.
20 yaşımda hala aşıktım wat ile amerikaya gittim.
21 yaşımda erasmusa başvurdum. liverpool johanmoritz üniversitesine değişim için gidecekken son anda vazgeçtim.
22 yaşımda karayolları 4.bölgede yol stajımı kuzey ankara dönüşüm projesi dahilinde yapı stajımı tamamladım ve mezun oldum.
22 yaşımda iş ararken boş durmamak namına kavun sattım aynı anda bir proje ofisinde ayak işlerini yapıyordum.
22 yaşımda s.arabistanda işe başladım. 950 km uzunluğunda su isale hattı ve pompa merkezleri vardı.
23 yaşımda ilk aşkımdan sebebi bana çok ağır gelen gerekçeler ile ayrıldım.
24 yaşımda şirketimden ayrıldım ve şuanda çalıştığım şirkete geçtim.
25 yaşımda hala özbekistandaydım.
25 yaşımda ankara aşağıeğlence den ilk evimi aldım.
26 yaşımda...
olmakta sanırım geçmişi şöyle bir anıp önümüze bakmak demek.
