457.
-
Çocukken haftalar bana asırdı;
Derken saat oldu,derken saniye...
ilk düşünce,beni yokluk ısırdı:
Sonum yokluk olsa bu varlık niye?
Yokluk,sende yoksun,bir var bir yoksun!
insanoğlu kendi varından yoksun...
Gelsin beni yokluk akrebi soksun!
Bir zehir ki,hayat özü faniye...
Necip Fazıl Kısakürek.
