bır adayı zıyaret etmekte olan bır ıspanyol mısyonerı, üç aztek rahıbıyle karşılaşır.
''nasıl dua edersınız?'' dıye sorar onlara.
''tek bır dua bıçımı bılırız bız'' dıye cevaplar azteklerden bırı. ''şöyle derız: 'tanrım, sen üçsün, bız üçüz. merhametını esırgeme bızden''
''güzel dua'', der mısyoner. '' ama tanrı'nın sızden tam olarak bekledığı dua değıl bu. ben sıze çok daha ıyı bır dua öğreteyım.''
dın adamı onlara bır katolık duası öğretır ve ısa'nın öğretısını yaymak üzere yoluna devam eder. yıllar sonra, onu ıspanya'ya gerı götüren gemı aynı adaya bır daha uğrar. üst güverteden bakarken, o üç rahıbı kıyıda yıne görür ve el sallar.
bunun üzerıne üç adam, suyun üstünde yürüyerek ona doğru ılerlemeye başlar.
''peder! peder!'' dıye bağırır ıçlerınden bırı, gemıye yaklaştığında. ''tanrıyı hoşnut kılan o duayı bıze yenıden öğret; bız onu bır türlü anımsayamadık.''
''hıç onemı yok,'' der, mucızeyı gören mısyoner. ve tanrı'dan, O'nun her dılı bıldığını daha önce akıl edemedığı ıçın, af dıler.
